De ondraaglijke lichtheid van verlangen. Het gewicht van de tijd
Als de werkelijkheid beweegt, mag de kunst niet stilvallen. Door de politieke gebeurtenissen van de afgelopen maanden is ook het theater, “het oudste openbare medium dat de mensheid bezit”(Botho Strauss), in een stroomversnelling meegesleurd. Omdat het zo “openbaar” is, is het kwetsbaar en snel geneigd om in vaste structuren en met een risicoloos repertoire op veilig te spelen. Voortbouwend op haar artikel “Groot en klein” (Etcetera 29) houdt Marianne Van Kerkhoven een pleidooi voor een theater dat zich opent voor de toenemende complexiteit van de werkelijkheid. Theater, dans, opera moeten hun vormen en inhouden herijken aan een wereld in constante verandering.
Kerkhoven, Marianne van. “De ondraaglijke lichtheid van verlangen. Het gewicht van de tijd.” *Etcetera: tijdschrift over theater* 8, no. 30 (1990): 2-7.