Annemarie Wenzel formuleert – aan de hand van een literatuurstudie, gesprekken met een aantal Nederlandse dramaturgen en gedachten over haar eigen toekomst als dramaturg – wat dramaturgie was, is en misschien zou moeten zijn. Ze eindigt met een persoonlijke bespiegeling over de publieke (en daarmee politieke) functie die de dramaturg in haar ogen moet bekleden.