Logo Utrecht University

Dramaturgy Database

Home

This Dramaturgy Database reflects our ongoing research of dramaturgy at Utrecht University. The database consists of (full text) interviews with Dutch and Flemish dramaturges, essays and reports on dramaturgy seminars and other documents that show how (Dutch) dramaturgy has developed in the past decennia.

Read more

A dramaturg at work (in orange boots).

Courtesy to dramaturgs Anna Wagner and Nele Beinborn (Kunstlerhaus Mousonturm), photo Gabriel Poblete

This picture perfectly captures the work of a dramaturg, which is strongly characterized by flexibility. As Bojana Kunst notes, ‘as a participant in the process, the dramaturg can occupy a variety of roles: those of practical dramaturg, producer, festival director, stage manager, writer, journalist, teacher, workshop leader, coach, lecturer, academic, artist, dancer, production network member, cultural politics advisor, mentor, friend, compass, memory, fellow traveller, mediator, psychologist. The complexity of the dramaturg’s profession – the affective ability to move between theoretical reflection and practical knowledge, to be an external eye and an involved participant at the same time – is often too hastily reduced to a sort of aesthetic elusiveness.’

Bojana Kunst, ‘The Economy of Proximity: Dramaturgical Work in Contemporary Dance.’ Performance Research 14.3 (September 2009): 81-88.

Sneak Preview

Groot en klein. Marginalia omtrent politiek, monumentaliteit, psychologie en het (on)voltooide kunstwerk

Merkwaardig. Terwijl de wereld een spektakelstuk geworden is, waarbij het ene hoogtepunt het andere hoogtepunt opvolgt, lijkt het theater stil te staan. Alleen Jan Decorte vindt binnen Vulvania de ruimte om meteen zijn commentaar te spuien en Maatschappij Discordia opent met Zestien Scènes de ideologische discussie op het toneel. Een jongere generatie Vlaamsetheatermakers lijkt zich ondertussen meer en meer van de werkelijkheid te verwijderen in een esthetiek die resoluut kiest voor grote middelen. Ivo Van Hove levert met Lulu en Richard II twee grote zaalprodukties af. Guy Joosten werkt in Zomergasten met zeventien acteurs. Dirk Tanghe regisseert in Christus wordt weer gekruisigd een groot ensemble met bijna veertig figuranten op een immens plateau. Marianne Van Kerkhoven en Hildegard De Vuyst gingen deze theatermakers te lijf met een reeks bedenkingen over politiek, monumentaliteit, psychologie en het (on)voltooide kunstwerk. Bedenkingen waarvan de samenhang aangevoeld maar niet bewezen is. Luk Van den Dries verbindt de noties revolutie, volk en fascisme aan La Mission/Au Perroquet Vert, Zomergasten en De Golf. Voorlopige conclusies laten zich samenvatten als “Wij komen maar langzaam vooruit” (Beckett en Strauss).

Read more