Het artikel is een zeer kritische bespreking van de activiteiten van Centrum voor Nederlandse Dramaturgie. Het Centrum beoogt een broedplaats te zijn voor theaterauteurs en stimuleert de productie van nieuwe Nederlandse theaterteksten. Brogt hekelt zowel de weinig zinvolle adviezen van het Centrum als ook de dubieuze financieringsstructuur: de adviseurs die ‘gebreken’ in de teksten constateren zijn tegelijkertijd degenen die als begeleider van de schrijver worden aangesteld. Uiteindelijk lijken vooral de ‘adviseurs-dramaturgen’ van het Centrum te profiteren, in plaats van de schrijvers zelf.